ProstyPlan na Bloglovin- śledź (go) po kaszubsku
– A Ty czym się zajmujesz?- zagadał znienacka, sącząc przez słomkę piwo z sokiem.
– Jestem architektem…- zaczęłam, nieco zaskoczona jego nagłym pojawieniem.
– O super, takim normalnym?– wszedł mi w słowo, obcinając od góry do dołu mój wieczorny imidż i zawieszając się na dekolcie.
– Nie, takim popieprzonym- wypaliłam przekrzykując dudniącą muzykę w klubie i rozglądając się za przyjaciółmi, z którymi przyszłam, a którzy rozwiali się w poszukiwaniu baru.
– Ha ha, śmieszne. A tak serio co robisz? Jakieś drapacze chmur w Dubaju? Na Manhattanie?- prześwidrował mnie wzrokiem z lubieżnym uśmieszkiem.
– Projektuję mieszkania, jestem architektem wnętrz- odpowiedziałam, zastanawiając się czy jedyny wychodny wieczór skończy się za chwilę katastrofą.
– Eee, to nie jesteś architektem. Co najwyżej dekoratorem. Dobieranie poduszek to nie projektowanie- zarechotał ulewając na siebie nieco piwa.
– Czasem jeszcze dobieram zasłony- rzuciłam wychylając drinka.
– He he, dobre.Też kiedyś pracowałem na budowie- kontynuował, ignorując moje tęskne spojrzenia w kierunku wyjścia- Architekci to mają dobrze. Wymyślą, narysują, a później ktoś się musi głowić jak to zrobić. Bo co to za problem niby, co?
– To chyba nie do końca tak wygląda- odparłam szybko, licząc na zmianę tematu i skupiłam się na wypatrywaniu znajomych twarzy.
– Pracowałem z nimi to wiem! Dobrze, że chociaż jesteś szczera- ucieszył się i stuknął mojego drinka kuflem piwa. Po czym nachylił się i wydukał mi do ucha- Bo powiem Ci, że ja tych architektów nie cierpię. Tacy pseudoartyści co to myślą, że pozjadali wszystkie rozumy i należy im się jakiś szacunek.
– Chyba nie znasz zbyt wielu architektów?- zapytałam ciekawa jego argumentacji
– Właściwie to …- zaczął, ale nie dokończył, bo na jego szyi uwiesiło się naciągnięte w każdej możliwej płaszczyźnie blond stworzenie.
– Maruś!!! – pisnęła w ultradźwiękach i pozostawiła na policzku Marusia ślad śliwkoworóżowej szminki.
– O, cześć Andżela co Ty tu robisz?- zapytał niezbyt przytomnie przy akompaniamencie PitBulla.
– No co Ty, nie świruj głuptasie! Przecież zaprosiłam Cię na fejsie!- odparła nieco zbita z tropu Andżi i rzuciła mi taksujące spojrzenie oceniając zagrożenie.
– Zaprosiłaś na co? Nic nie dostałem- zapytał Maruś łapiąc odruchowo za telefon.
– No na zjazd Zgrywusie! Spotkaliśmy się cała grupą, są tu wszyscy. Wiem, że zrezygnowałeś w połowie roku, ale pomyślałam, że fajnie będzie się spotkać- rzuciła zaczepnie wachlując sierścią norek w miejscu rzęs i dostała ode mnie +100 do pomysłowości.
– Studiowaliście razem?- zapytałam autentycznie zaciekawiona kierunkiem studiów, w którym mogła uczestniczyć ta egzotyczna para.
– Taak, architekturę– rzuciła przepełniona dumą.
– Taką normalną?- zapytałam z uśmiechem Marusia.
– Nie – odparł nieco zakłopotany i utkwił wzrok w swoich conversach- Krajobrazu…